Στις 5 Ιουλίου, οι Έλληνες καλούνται να πουν άλλο ένα «Όχι», εξίσου παράλογο και τρελό στο αντιδημοκρατικό τελεσίγραφο των τραπεζών, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Γερμανίας. Ένα «Όχι» που θα κοστίσει πολύ – κανείς δεν μπορεί ακόμα να φανταστεί πόσο – αλλά που για έναν Έλληνα είναι αναπόφευκτο.Οι Έλληνες δεν λυγίζουν. Και ο κόσμος πρέπει να τους είναι ευγνώμων.

Γιατί να ψηφίσουμε «OXI» στο ελληνικό δημοψήφισμα

Στις τρεις το πρωί της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο Ιταλός πρέσβης στην Αθήνα, Εμανουέλε Γκράτσι, παρουσίασε στον τότε πρωθυπουργό – τον δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά – ένα τελεσίγραφο. Η Ελλάδα θα έπρεπε να παραχωρήσει στην Ιταλία μια σειρά από στρατιωτικές βάσεις εντός του εδάφους της. Ουσιαστικά επρόκειτο για κατοχή. Η απάντηση έπρεπε να δοθεί μέσα σε τρεις ώρες, μέχρι τις 6.00.

Ο Μεταξάς, αν και απρόθυμα, είπε όχι και τα ξημερώματα οι ιταλικές ένοπλες δυνάμεις εισέβαλαν στην Ελλάδα από τα αλβανικά σύνορα.

Ο πόλεμος που οι Ιταλοί πίστευαν θα κέρδιζαν εύκολα, μετατράπηκε σε λουτρό αίματος για τον Μουσολίνι. Οι Έλληνες αντεπιτέθηκαν και κατέκτησαν το νότιο τμήμα της Αλβανίας. Όταν στις αρχές Απριλίου 1941 οι Γερμανοί παρενέβησαν υπέρ των Ιταλών, οι Έλληνες είχαν καταλάβει περίπου το ένα τέταρτο της αλβανικής επικράτειας.

Στη γερμανική επίθεση, ωστόσο, ο ελληνικός στρατός δεν μπόρεσε να αντισταθεί και ήδη στις 20 Απριλίου οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις αναγκάστηκαν να παραδοθούν στους Γερμανούς. Με τους Ιταλούς η ανακωχή υπογράφηκε στις 23 του ίδιου μήνα.

Το «ΟΧΙ» ήταν λάθος. Η Ελλάδα, έτσι και αλλιώς θα έχανε το πόλεμο και ο Μεταξάς το ήξερε. Αλλά, σαν συνέπεια του πολέμου η ναζιστική-φασιστική κατοχή ήταν σκληρότατη. Κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ετών του πολέμου και της κατοχής (Οκτώβριος 1940 αρχή του πολέμου· Μάιος 1941 αρχή της κατοχής· Οκτώβριος 1944 απελευθέρωση) σκοτώθηκαν περίπου 325.000 άμαχοι και 90.000 στρατιώτες, το 6% του πληθυσμού μιας χώρας που είχε, εκείνη την εποχή, λίγο περισσότερο από 7.000.000 κατοίκους.

Οι καταστροφές ήταν τεράστιες, ο λιμός του 1942-1943 ήταν ένα από τους δεινότερους στην ιστορία.

Το «ΟΧΙ» ήταν λάθος, αλλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Ο Μεταξάς δεν διεξήγαγε δημοψήφισμα, αλλά μπορούμε να είμαστε βέβαιοι ότι, αν το έκανε, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, συμπεριλαμβανομένων όχι μόνο των οπαδών του, αλλά και τους αντιπάλων του, όπως οι κομμουνιστές και οι φιλελεύθεροι, θα απαντούσαν «ΟΧΙ».

Γιατί, για τους Έλληνες δεν ήταν ποτέ σημαντικό το «τι θα χάσουμε», αλλά το «ποιοι είμαστε».

Το «ΟΧΙ» ήταν λάθος, αλλά επίσης ήταν ευλογημένο λάθος, μια «Felix culpa». Το φασιστικό καθεστώς στην Ιταλία υπέστη κατάρρευση της εικόνας του, και από τη νικηφόρα αντίσταση των Ελλήνων, η εσωτερική αντιπολίτευση κόντρα στο Μουσολίνι τροφοδοτήθηκε με καινούργια ενέργεια.

H Ελλάδα, το 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντιστάθηκε, αν και για λίγο, στα στρατεύματα του Άξονα, τη στιγμή που η Γαλλία είχε ήδη πέσει στα χέρια των Γερμανών και το βάρος του πολέμου φαινόταν να βαραίνει μόνο στις πλάτες της Μεγάλης Βρετανίας, και αυτό αναπτέρωσε τις ελπίδες των συμμαχικών δυνάμεων.

Οι ιστορικοί συμφωνούν ότι η παρέμβαση της Γερμανίας ανάγκασε τον Χίτλερ να αναβάλει την επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα, τουτέστιν την εισβολή εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, για αρκετούς μήνες – πράγμα εξαιρετικά επιβλαβές, αν όχι μοιραίο, για το γερμανικό στρατό.

Από το 1942, η Ελλάδα ήταν η πρώτη χώρα που οργάνωσε ένοπλη αντίσταση εναντίον των Γερμανών. Με λίγα λόγια, στο τέλος του Οκτωβρίου 1940, το «Όχι» – ανόητο, λανθασμένο, τρελό – της Ελλάδας αποδείχτηκε μια ευλογία για όλη την Ευρώπη.

Σήμερα, στις 5 Ιουλίου, οι Έλληνες καλούνται να πουν άλλο ένα «Όχι», εξίσου παράλογο και τρελό στο αντιδημοκρατικό τελεσίγραφο των τραπεζών, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Γερμανίας. Ένα «Όχι» που θα κοστίσει πολύ – κανείς δεν μπορεί ακόμα να φανταστεί πόσο – αλλά που για έναν Έλληνα είναι αναπόφευκτο.

Το «Όχι» της Ελλάδας θα ανοίξει νέους δρόμους, θα επιβάλει μια νέα συζήτηση σχετικά με τις θεμελιώδεις αρχές της Ευρώπης. Μπορεί να είναι η αρχή της μερικής κατάρρευσης της Ευρώπης – μπορεί άλλες χώρες να αναγκαστούν να φύγουν.

Μπορεί να σημάνει τη καταστροφή για την Ελλάδα – αλλά και την αρχή του τέλους ενός χρηματοπιστωτικού συστήματος ανόητου, αδιάφορου για τις ανάγκες των ανθρώπων, αλλά και ακόμη και για την πραγματική οικονομία.

Οι Έλληνες δεν λυγίζουν. Και ο κόσμος πρέπει να τους είναι ευγνώμων.

https://www.facebook.com/andrea.gregorio.12/posts/10206632920529520